Osada Jizerka / rzeka Jizerka / rzeka Jizera/Izera
Pierwsza myśl: tutaj jest ze dwieście samochodów!
Druga myśl: ale tutaj nikogo nie ma.
Poza paroma grupkami akurat posilającymi się w barze, cały ten tysiąc Czechów był w terenie, z dziećmi, psami, na rowerach, starzy, młodzi, średni, z nosidełkami, plecakami, kijkami, w szortach – wszyscy oni, jak mówię, zasuwali kilometry okolicznych tras i ani myśleli robić w ten dzień cokolwiek innego! Było to naprawdę podnoszące na duchu – że jednak istnieje jakiś inny świat, że to, co czasami zdaje nam się całą rzeczywistością, już parę minut drogi od domu staje się ledwie wspomnieniem. Cóż za ulga. A na dodatek zauważyłem, że Polacy w Czechach stają się czechofilami – o co zresztą nietrudno, bo dla nas, przywykłych do dymiących mesjanizmem czach, dziurawych dróg, rozpadających się przystanków, zapadniętych miasteczek, przesolonej „kuchni polskiej” z kostki knorra i kiepskiego piwa, ten racjonalny, poukładany, estetyczny, zadbany, cywilizowany kraj, z równymi jak stół drogami wysadzanymi rzędami kwitnących wiśni, jawi się po prostu jak jakiś raj…
Polska jest Rosją, Czechy na szczęście Austro-Węgrami.
Rzeka Jizerka:
„Wody są źródłem tego, co niezróżnicowane i co wirtualne, podstawą każdego zjawiska kosmicznego, zbiornikiem wszelkich zalążków, symbolizują one pierwotną substancję, z której biorą początek wszystkie formy i do której powracają czy to poprzez cofnięcie się, regres, czy też na skutek kataklizmu. Wody były na początku i powracają przy końcu każdego cyklu historycznego lub kosmicznego,będą zawsze istnieć, ale nigdy same, bo wody są zawsze pełne zarodków i w swej niepodzielonej jedności przechowują wirtualnie wszystkie formy. W kosmogonii, w micie, w rytuale, w ikonografii wody spełniają tę samą funkcję niezależnie od struktury kompleksów kulturowych, do których należą: poprzedzają każdą formę i są u podłoża każdego stworzenia. Zanurzenie w wodzie symbolizuje powrót do tego, co było przed formą, czyli totalną regenerację i nowe narodzenie, zanurzenie bowiem jest równoznaczne z rozpadem form, z reintegracją i powrotem do niezróżnicowanego stanu poprzedzającego egzystencję. Wyjście zaś z wody jest powtórzeniem kosmogonicznego gestu, który zapowiada powstanie nowej formy. Kontakt z wodą zawsze pociąga za sobą regenerację (…)” [Mircea Eliade, "Traktat o historii religii", przeł. Jan Wierusz-Kowalski, Opus, Łódź 1993, s. 185]
„Ciągłość kultowa trwa niekiedy od neolitu aż po nasze czasy” [ibid.]
Źródło: Osada Jizerka / rzeka Jizerka / rzeka Jizera/Izera
