Melisa lekarska, (Melissa officinalis L.)
W starożytności była ulubionym ziołem pszczelarzy, którzy świeżymi, ale zgniecionymi liśćmi pocierali ule, aby zachęcić swoje pszczoły do powrotu do nich. Stąd jej zwyczajowa nazwa „melissa” pochodząca od greckiego słowa „pszczoła”. Jedna z polskich nazw ludowych określa ją natomiast mianem pszczelnika. Pszczoły są więc w przypadku tej rośliny czymś w rodzaju motywu przewodniego. Widzimy to także w mitologii greckiej, gdzie Melisa była jedną z nimf zakochanych w Zeusie, który zniecierpliwiony jej amorami zamienił ją pszczołę. Dla nas współczesnych bardziej niż z pszczołami kojarzona jest jednak ze skołatanymi nerwami. Uspokojenie to bowiem jedno z głównych zastosowań, jakie posiada melisa. Zastosowanie bynajmniej nie jedyne!
 |
| Melisa lekarska |
- W mitologii greckiej imię Melisa nosiła jedna z nimf, która tak się naprzykrzała swoją miłością Zeusowi, że zniecierpliwiony zamienił ją w pszczołę. Gdy zmarła, z pszczelego ciała wyrosła roślina o urzekającym zapachu, wabiąca do siebie wszelkie owady.
- Inna wersja mitu opowiada, że Melisa nauczyła ludzi zbierać miód, a żeby był aromatyczny, przy ulach sadziła ziele o cytrynowej woni, nazywane melissophyllon – czyli miodowy liść.
Źródło: Melisa lekarska, (Melissa officinalis L.)
