Meetings with Remarkable Trees

Piękny, wzorowy, modelowy wręcz przykład tego, jak dzięki drzewom można nie tyle „promować ekologię” (co, jak wiadomo, dobre jest dla mięczaków), co tworzyć kulturę narodową. Wciąż czekamy na taką pozycję o polskich drzewach! Jeżeli czyta te słowa jakiś wydawca, prosimy o rozważenie. O napisanie tekstu na pewno należałoby poprosić doktora Cezarego Pacyniaka z Poznańskiej Akademii Rolniczej, eksperta od najstarszych drzew żyjących w Polsce. A tymczasem kilka reprodukcji z „Meetings with Remarkable Trees” (Weidenfeld & Nicolson, Londyn 1996) autorstwa Thomasa Pakenhama, który oprócz tego, że jest pisarzem, fotografem (zdjęcia w albumie są jego autorstwa) i ogrodnikiem („He plants trees both for profit and ornament”), to jest także prezesem The Irish Tree Society.

[Buk, Tullynally, hrabstwo Westmeath, Irlandia, wys. 33 m, średn. 2 m, obw. 7 m]

[Dąb "Majesty" [Majestat], Fredville, hrabstwo Kent, wys. 24 m, średn. 338 cm, obw. 12 m]

[Cyprys wielkoszyszkowy [Cupressus macrocarpa], Montacute House, hrabstwo Somerset, wys. ok. 38 m]

[Cis, Crowhurst, hrabstwo Surrey, obw. 10 m]

O jego pobratymcu w pobliskim Tandridge: „It looks 1,000 years old. Probably it’s older. The Celts may have decorated its branches with the heads of their victims. It may live to see our descendants flying to Mars. If awe-inspiring is too solemn a word, you might prefer ‘wow’”.

[Na oko ma tysiąc lat. Zapewne więcej. Być może Celtowie wieszali głowy zabitych wrogów na jego gałęziach. Być może dożyje dnia, w którym nasi potomkowie polecą na Marsa. Jeżeli 'wzbudzający podziw' brzmi zbyt poważnie, spróbujcie po prostu 'wow'"].

Wg Pakenhama cis w Crowhurst jest prawdopodobnie jeszcze starszy niż ten w Tandridge!