Amanita Muscaria
„Grzyb halucynogenny, słabo trujący. (…) Muchomor czerwony jest stosowany prawdopodobnie od epoki kamiennej. (…) Zastosowanie tradycyjne: odurzanie w rytuałach szamańskich, religijnych i uzdrawiania. Zjadano jeden lub więcej grzybów lub pito wyciąg z owocników rozcieńczony wodą, mlekiem reniferzym lub świeżo odciśniętym sokiem z Vaccinum uliginosum, (borówka błotna) lub Epilobium angustifolium (wierzbówka kiprzyca). Czasami palono suszoną skórkę ściągniętą z kapelusza (…). W Rosji marynuje się świeże owocniki w wódce”.
[Andreas Alberts, Peter Mullen, Psychoaktywne rośliny i grzyby, Muza, Warszawa 2002, s. 224]
[w: Der Fliegenpilz, Gods Press, Amsterdam 1989, s. 54-55].
[Moebius, Ein wirkliches Wunder des Universums, w: ibid., s. 64-65]
Źródło: Amanita Muscaria
