Etykiety wielojęzyczne a deklaracja wartości odżywczej
Etykiety wielojęzyczne są często stosowane przez podmioty w branży spożywczej. Za takim rozwiązaniem przemawiają najczęściej aspekty ekonomiczne oraz środowiskowe. Możliwość etykietowania środków spożywczych jednocześnie w kilku językach wynika wprost z art. 15 rozporządzenia nr 1169/2011 [1].
Jednak w niektórych przypadkach stosowanie kilku języków na jednej etykiecie może stwarzać ryzyko zakwestionowania. Dotyczy to m.in. sytuacji, gdy sposób deklaracji wartości odżywczej na rynkach docelowych (np. kraje UE oraz USA i Kanada) różni się tak bardzo, że jednoczesne zamieszczenie takiej deklaracji w oznakowaniu środka spożywczego mogłoby dezorientować konsumenta, a przez to wprowadzać go w błąd.
Takie podejście prezentowane jest przez Komisję Europejską w Zawiadomieniu Komisji w sprawie pytań i odpowiedzi dotyczących stosowania rozporządzenia nr 1169/2011 [2] (pkt 3.3.10.):
„Czy w przypadku gdy produkt przeznaczony jest do sprzedaży w więcej niż jednym państwie, informacja o wartości odżywczej może być podana w formacie wymaganym w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, oprócz informacji o wartości odżywczej podanej zgodnie z wymaganiami rozporządzenia?
Właściwe przepisy: art. 30, 34 i 36, załączniki XIV i XV
Nie. Informacja o wartości odżywczej podana w formacie wymaganym przez Stany Zjednoczone i Kanadę nie jest uznawana za zgodną z wymogami UE, ponieważ zarówno obowiązkowe, jak i dobrowolne informacje muszą być zgodne z przepisami określonymi w rozporządzeniu. Takie etykietowanie mogłoby również wprowadzić konsumenta w błąd ze względu na inne współczynniki przeliczeniowe stosowane w Stanach Zjednoczonych w celu obliczania wartości energetycznej oraz ilości składników odżywczych.”.
W Centrum Prawa Żywnościowego i Produktowego na co dzień doradzamy podmiotom w zakresie etykietowania żywności wprowadzanej na rynki zarówno UE, jak i krajów trzecich. Zadbaj o bezpieczeństwo prawne swojego biznesu!
[1] Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz. U. UE. L. z 2011 r. Nr 304, str. 18 ze zm.)
[2] Zawiadomienie Komisji w sprawie pytań i odpowiedzi dotyczących stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności (Dz. U. UE. C. z 2018 r. Nr 196, str. 1 ze zm.)
Artykuł Etykiety wielojęzyczne a deklaracja wartości odżywczej pochodzi z serwisu Centrum Prawa Żywnościowego i Produktowego.
Źródło: Etykiety wielojęzyczne a deklaracja wartości odżywczej
