Crystals & Butterflies: Wysoki Kamień (Hochstein), May 19, 2013

Do wejścia zimowego, na szagę i w nocy dorzuciłem dzisiaj Wysoki Grzbiet boso. W związku z tym garść refleksji.

Po pierwsze – ściśle związane z powyższym – co z tym obuwnictwem? Buty, botki, buciki, sandałki, adidaski, buciory, klapki, pepegi, trzewiki i pantofle. A gdzie kontakt z matką ziemią? Gdzie Anteuszowy energii przepływ? Gdzie masaż receptorów, gdzie akupresura?

Po drugie, co z tym „dzień dobry”? Pozostaję przy swoim: w górach mówiło się i mówi „cześć”. Tu konwenansu nie ma, tu nie salonik petit bourgeois. Po 17.00 państwo przechodzi na „dobry wieczór”?

Po trzecie – po raz kolejny naocznie stwierdzam – chcesz dziewczynę zdobyć, zabierz ją w góry. To nie na plaży ciał prężenie, ni smętne jeziorne zaloty, tu się człowieka poznaje do głębi.

I po czwarte: „A na takich pieńkach spróchniałych to lepiej nie siadać, bo się ich lubią trzymać kleszcze”.

PS. Ach, jak pięknie bolą nogi!

American woman poet May Swenson (1913-1989) wrote this poem:

Unconscious                               U
                  came a beauty to my                         n
               wrist                                                    c
              and stopped my pencil,                         o
         merged its shadow profile with                   n
      my hand’s ghost                                            s
   on the page:                                                     c
   Red Spotted Purple or else Mourning               i
Cloak,                                                                o
paired thin-as-paper wings, near black,               u
were edged on the seam side poppy orange,        s
  as were its spots.                                                         C a m e a B e a u t y

                                                                           I sat arrested, for its soot-haired
                                                                           body’s worm
                                                                           shone in the sun.
                                                                           It bent its tongue long as
                                                                             a leg
                                                                             black on my skin
                                                                               and clung without my
                                                                               feeling,
                                                                                 while its tomb-stained
                                                                                    duplicate parts of
                                                                                      a window opened.
                                                                                        And then I
                                                                                           moved.