Cis / Yew / Eibe (Taxus baccata), Wleński Gródek (Lenno)

We Wleńskim Gródku (inaczej Lenno, niem. Lahnhaus), poniżej ruin zamku (przypisywanego Bolesławowi Krzywoustemu w 1108 r.), na skraju ogrodu warzywnego i cieplarni pałacu Lenno, wzniesionego 1653-63 przez pułkownika w służbie króla francuskiego Ludwika XIII Adama Kuhlhansa (Koulhasa), nieopodal furty ogrodowej, rośnie piękny cis, któremu mogliśmy przyjrzeć się dzięki uprzejmości właściciela, pana Luka V., który tak o nim pisze:

In your inventory of old and remarkable trees I was missing the taxus who
grows in our garden. From year to year he is getting a nicer form.
I remember when I bought Lenno 10 years ago he was looking very ugly, on one
side completely dry because of lack of light.
The whole garden also was a real jungle and full of grown up low quality
trees that took all the space for him.
Nobody cared. When I started to regenerate the old castle garden, cut the low
quality trees and give the old taxus breath and space at the same time
cutting all the dry branches of the taxus, an enoumous scandal was evoked by
local „malcontentow”.

Nic dodać, nic ująć…

Obok:

Furta ogrodowa:

W parku pałacowym z kolei, na trawiastym zboczu usianym śladami po biegających tu wolno owcach, w miejscu, z którego rozpościera się wspaniały widok na Góry Kaczawskie, i gdzie do dzisiaj stoją pozostałości kamiennego stolika i siedzeń, rośnie piękny okaz żywotnika zachodniego (Thuja occidentalis):

„Pochodzenie: Ameryka Północna. Drzewo średniej wielkości do dużego, u podstawy z rozszerzonym pniem i szeroko rozłożonymi gałęziami. Ma skłonność do wykształcania podwójnego wierzchołka. Kora wyjątkowo cienka. (…) W ojczyźnie osiąga 50 m wysokości i 2 m średnicy pnia [czyli obwód ponad 6 m!]. Drewno z szarobrązową twardzielą i wąskim bielem, bardzo trwałe”.

[Gottfried Amann, Drzewa i krzewy, Multico, Warszawa 1994, s. 120]

Z tym wierzchołkiem to jak najbardziej:

Szczyt budynku gospodarczego widocznego na pierwszym zdjęciu (zapewne dawnej powozowni):

Zamek we Wleńskim Gródku wymieniany jest w bulli papieża Hadriana IV z kwietnia 1155 r. „w rzędzie największych śląskich grodów, na równi ze Świnami, Grodźcem i Gryfem” [Słownik geografii turystycznej Sudetów, red. M. Staffa, t. 2 Pogórze Izerskie M-Ż, s. 426]:

Założenie zamku przypisuje się ks. śl. Bolesławowi Wysokiemu albo ks. Henrykowi I Brodatemu. „W każdym wypadku Wleński Gródek może być uznany za najstarszy murowany zamek w kraju” [ibid.]