Z cyklu Bioróżnorodność: Nekrofauna: Grabarz (Necrophorus vespillo)
Siedział w trupie kreta. Był szybki, zakopywał się w ziemi. Okazało się, że jest oblepiony – oblepiona? – malutkimi, jasnymi pajączkami – dziećmi? pasożytami?
G. Amann podaje w „Owadach” (seria Flora i fauna lasów, Multico 1998):
„Swoje potomstwo żywią padliną drobnych zwierząt, nawet wielkości turkucia podjadka, które z niemałą siłą zagrzebują nawet 30 cm pod ziemią i formują z nich kulę”…
http://pl.wikipedia.org/wiki/Grabarz_pospolity:
Odżywia się martwymi kręgowcami, które odnajduje za pomocą węchu. Samce po odnalezieniu padliny wydzielają charakterystyczny zapach i wydają skrzypiące dźwięki przywabiające samice. Następnie zakopują padlinę. W komorze z padliną samica składa do 15 jaj. Po pięciu dniach wylęgają się larwy, które w ciągu następnych 5-6 dni dwukrotnie linieją. Do drugiej wylinki larwy są karmione przez dorosłe chrząszcze brunatną cieczą powstałą z przetrawionej padliny, później zaczynają żywić się same. Grabarz pospolity posiada trzy stadia larwalne, w każdym z nich larwa ma odmienny wygląd (hipermetamorfoza). [http://pl.wikipedia.org/wiki/Grabarz_pospolity]
Źródło: Z cyklu Bioróżnorodność: Nekrofauna: Grabarz (Necrophorus vespillo)
